Paweł, który w więzieniu głosi chwałę Boga, wydawać się może dziwną postacią. Dalekie to od potocznego rozumienia życiowego spełnienia, sukcesu, błogosławieństwa. Wcale nie tęsknimy za podobną sytuacją w naszym własnym życiu: by otoczenie i okoliczności sprzeciwiały się poczuciu wdzięczności.

Czemu więc – skoro nasza sytuacja jest lepsza – sami nie potrafimy podjąć tej pieśni chwały?

Kiedy Jezus pyta, za kogo Go uważamy, możemy czuć się tak albo inaczej. Przeżywać to albo tamto. Cierpieć ubóstwo albo obfitować. Odpowiedź jednak nie dotyczy naszej sytuacji, w jakiś sposób – u podstaw – nie jest od niej zależne. W więzieniu czy nie – Bóg jest ten sam. Pan. Wyzwoliciel. Zbawca.