Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony Łk 14

Lubimy być zauważani, choć głośno się do tego nie przyznajemy. Czujemy rozczarowanie, gdy nie zostanie dostrzeżone nasze dobro. Gdzieś tam wewnętrznie oczekujemy, bo doceniono nasz wysiłek. Wystarczy przypomnieć, co czujemy, gdy ktoś nam nie podziękuje za przysługę, jakąś pomoc. Bywa też, że umniejszając dorobek innych, próbujemy  powiększyć swój własny, byleby tylko się dowartościować, widzieć siebie w lepszym świetle. A Jezus dziś zachęca do skromności, pokory i cichości. Mówi, by zajmować wpierw ostatnie miejsce, a nie pchać się na sam przód.

Pan Bóg widzi, jacy jesteśmy, widzi nasze dobro, dobre motywacje. I to powinno być dla nas najważniejsze.  Przed Nim nie trzeba niczego dowodzić, ani udawać. Kocha nas takimi, jacy jesteśmy. Akceptuje nas z naszymi ułomnościami. Bóg mierzy inną miarą, nie patrzy na sukces, ale na to, co jest w naszym sercu.  

Polonia033 Litania Pokory (by pokój i dobro)