Wy jesteście solą ziemi, wy jesteście światłem świata... Bardzo modne ostatnio, prawda? To wzywanie  by Kościół, wierzący, upodobniali się do świata. Nie, nie, nie! My mamy być inni. Radykalnie inni. Będąc dla świata solą mamy nadawać mu lepszy smak. Będąc światłem mamy pomóc, by człowiek w tym świecie nie błądził.

Bo po cóż zostaliśmy powołani, jeśli nie po to, by ten świat czynić innym, lepszym, bardziej Bożym? Na co w kuchni świata zwietrzała sól? Na co siedzącym w ciemności świece w szufladzie, których nikt nie zamierza zapalić? Nie mamy  i nie możemy być tylko jak ten świat, pozwalając się, jak uschłe liście, miotać wszystkim dziejowym wiatrom. My, jeśli trzeba – a trzeba bardzo w dzisiejszych czasach, oj trzeba – musimy mieć odwagę iść pod prąd. W wierności temu, czego uczył Chrystus.

Zrozum ten świat, przemawiaj jego językiem – słyszę.  Lepiej czy gorzej rozumiem, lepiej czy gorzej tak właśnie staram się mówić. Ale moje widzenie świata, moja hierarchia wartości, mój styl, muszą być inne. Tak uczy dziś Jezus. A ja chcę Go traktować serio.