„Ja jestem światłością świata, Kto idzie za Mną, będzie miał światło życia” (J 8,12b).

Budowanie wspólnoty z Bogiem to podążanie za światłem, trwanie w miłości, która stanowi znak rozpoznawczy uczniów Jezusa i świadectwo przynależności do Niego. Miłość jest wieczna, przekracza granice doczesności, pozwala patrzeć na innych jak na braci i siostry, pomija chorą rywalizację czy zajmowanie pierwszych miejsc.

Miłość potrafi cierpliwie oczekiwać, ale i skutecznie pocieszać. Jak światło prowadzi ona ludzkie serce w kierunku Syna Bożego, który jest „zmartwychwstaniem i życiem”. Czy warto, nawet w obliczu trudności, iść w kierunku tego światła? Papież Franciszek w encyklice „Lumen fidei” pociesza wszystkie współczesne Marty, opłakujące odejście najbliższych: „Kto wierzy, widzi; widzi dzięki światłu oświecającemu cały przebieg drogi, ponieważ przychodzi ono do nas od zmartwychwstałego Chrystusa, niezachodzącej nigdy gwiazdy porannej”.

Czytania mszalne rozważa ks. Leszek Smoliński

mariuszny Bartosz Hadała - Jezu, światło rzuć