Jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem Dz 5,38-39

Jak łatwo zranić niesłuszną, a zarazem niesprawiedliwą oceną. Dopiero, gdy tego doświadczymy na sobie, czujemy, jak bardzo to bolesne. Dlaczego, w takim razie tak często osądzamy i ranimy? Czy próbujemy w ten sposób usprawiedliwiać własne zło? Doszukujemy się słabości u innych, by uspokoić się, że z nami nie jest aż tak źle, skoro inni są ‘gorsi’? A może posądzając drugich o złe intencje chcemy umniejszyć ich dobro,? Kiedyś Pan Bóg pozwoli nam zobaczyć, jak wiele zła wyrządziliśmy osądzaniem. Tylko On zna dogłębnie serce człowieka i uwarunkowania, które je ukształtowały. Bóg patrzy inaczej niż człowiek, widzi dalej i głębiej. I tylko On potrafi osądzić sprawiedliwie.

Przed postawą pochopnego wydawania wyroków wobec pierwszych chrześcijan ostrzega dziś Gamaliel. Często przyczyną szybkiego i nieprzemyślanego działania jest pobieżna ocena, osąd, w którym kieruję się swoim egoizmem i pychą. Warto zatem skorzystać z rady Gamaliela, by uczyć się cierpliwości. Chcieć wpierw nim ocenię lub wyciągnę wniosek na podstawie tego, co widzę, usprawiedliwić. Nauczyć się wyciszania budzących się złych emocji i w modlitwie pytać Boga, jak postąpić w takiej sytuacji.

Czytania mszalne rozważa Aleksandra Kozak

wojasssmen Raz dwa Trzy - Nazywaj rzeczy po imieniu