Bo się zagłodzisz!

To zatem mówię i zaklinam [was] w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem,  umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca. Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości [sumienia], oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste. Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim - zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że - co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu  i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.

Ciekawa ta charakterystyka pogan, prawda? Paweł pisze, że:

• ich myślenie jest próżne
• ich umysł jest pogrążony w mroku
• może mniej istotne, ale zauważmy: są obcymi dla życia Bożego
• tkwi w nich niewiedza (ciekawie, a nie oni tkwią w niewiedzy)
• mają zatwardziałe serca
• są nieczuli, mają nieczułe sumienia
• są zachłanni w rozpuście

Hmmm... Pasuje jak ulał do wielu dzisiejszych kontestatorów chrześcijaństwa i chrześcijańskiego nauczania o ludzkiej płciowości....

Chrześcijanie zaś mają być zupełnie inni.  Czyli:

• nie powinni być próżni w myśleniu
• powinni mieć oświecony umysł
• nie powinni stronić od wiedzy
• powinni być skłonni pod wpływem argumentów czy Bożej łaski zmieniać zdanie; nie że pozjadali już wszystkie rozumy
• powinni kierować się sumieniem
• powinni być w swoim postępowaniu czyści (w sensie seksualnym).

Co jeszcze?

• mają porzucić starego człowieka, zepsutego wskutek żądz,  a przyoblec nowego, stworzonego po myśli Bożej w sprawiedliwości i świętości
• powinni odnawiać się duchem w myśleniu; czyli odnawiać swoje myślenie duchem.

Uderza w wymienionych tu postawach pewna ich dynamiczność. Nie wystarczy raz oblec nowego człowieka. Trzeba ciągle się odnawiać. Chrześcijanin ciągle musi szukać, ciągle konfrontować swoje życie, swoją postawę z wymogami Ewangelii. Jeśli zastyga, to raczej nie w świętości, ale bylejakości, ciemnocie, zatwardziałości sumienia...

Nie chcę nikogo obrażać, ale proszę zwrócić uwagę, jak wielu uważających się za porządnych chrześcijan sprzeciwia się dziś przyjmowaniu  do nas uchodźców. Jasne, trzeba strategię przyjmowania przemyśleć. Ale przecież Jezus mówił „byłem przybyszem, a nie przyjęliście mnie”. Dlaczego ten wyrzut Mistrza nie wpływa na ich opinie?

W tym miejscu dochodzimy chyba do „przypadkowej” łączności tego czytania z pozostałymi. Chrześcijanin nie może być statyczny w tym sensie, że raz przyjąwszy pewien styl  do końca życia już bezrefleksyjnie go może powielać. Trzeba chrześcijaninowi ciągle się odnawiać w duchu Chrystusowym. Tak jak Izraelowi potrzeba było ciągle na nowo uczyć się zaufania do Boga. I tak, jak chrześcijanin – jak to zobaczymy w Ewangelii  – musi ciągle dokonywać przemiany życia w duchu Chrystusa.