Autor Listu do Hebrajczyków wskazuje, że jego czytelnicy – uwolnieni od kultu żydowskiego – uczestniczą już w jedynym kapłaństwie Chrystusa. Dlatego też ich ofiara zewnętrzna, by była prawdziwa, powinna być wyrazem ofiary duchowej.

Duchowa ofiara zakłada więź z Bogiem i ją pogłębia, podobnie w odniesieniu do więzi z bliźnimi. Nasze życie, cierpienia, modlitwy i praca łączą się z Chrystusem i Jego ofiarą, by nabrać nowej wartości. Możemy więc nasze życie uczynić ofiarą dla Ojca przez pełnienie Jego woli, czyli powierzenie mu drogi – zaufanie, całkowite oddanie się Jego miłości. Jest możliwa dzięki uczestnictwie w Ofierze eucharystycznej, która stanowi źródło i szczyt życia chrześcijańskiego. A od której tak wielu uczniów Jezusa robi sobie zbyt często "wolne".

Maskacjusz TV „Panie nasz, przyjmij nas”