Bóg zapowiedział mu, że będą z nim walczyć, ale go nie pokonają, bo On będzie z nim. Jeremiaszowi. Miał stanąć w gotowości, a Bóg uczynił go „twierdzą warowną, kolumną ze stali i murem spiżowym przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi”. A my?

Nie mamy powołania Jeremiasza. Chyba nawet nie powinniśmy próbować być jak on – ciągle przeciw, ciągle zapowiadając kary. Kto tak by robił bez faktycznego powołania ze strony Boga, byłby prorokiem fałszywym. Jedno skierowane do niego przez Boga pouczenie wydaje się jednak i nas w jakiś sposób dotyczyć. „Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi”.

Nieciekawe dla wierzących nastały czasy. Rodzić może czasem się pokusa, by się nie wychylać, nie narażać, nie przyznawać do wiary. Niepotrzebnie. Lęk często ma to do siebie, że gdy kierujemy się takimi obawami, coraz bardziej narasta. Swojej wiary w Chrystusa wstydzić się nie musimy. Jest bardziej racjonalna, niż dzisiejsze, niby odwołujące się do rozumu ideologie. A więc głowy do góry…