«Niech mnie broni Pan przed dokonaniem takiego czynu przeciw mojemu panu i pomazańcowi Pańskiemu, bym miał podnieść rękę na niego, bo jest pomazańcem Pańskim». Tymi słowami Dawid powściągnął swych ludzi i nie pozwolił im rzucić się na Saula.

Czego Bóg od nas chce? Byśmy realizowali Jego plany? Ha: ale czy my je znamy? Czy wiemy co jest, a co nie jest ich realizacją?  

Nie jesteśmy w stanie czytać w myślach Boga. Wiemy tyle, ile nam powiedział. Przede wszystkim przez swoje Syna, Jezusa, Chrystusa. Wiemy, że nie wolno zabijać, że nie wolno cudzołożyć, że nie wolno kraść ani fałszywie świadczyć przeciw bliźniemu...  Jeśli każdego dnia będziemy się starali o to, by w każdej, nawet drobnej sprawie, być wiernym przykazaniu miłości, plany Boże same będą się realizowały. Czy je wcześniej odgadniemy czy nie...

Z nauczania Jana Pawła II

Każdy winien zatem nawrócić się bardziej radykalnie na Ewangelię i nie tracąc nigdy z oczu zamysłu Bożego, winien zmienić swój sposób patrzenia. (...) W związku z tym rozszerzył się też zakres spraw, które domagają się pokuty: świadomość istnienia pewnych podziałów, które ranią braterską miłość, przejawów nieumiejętności przebaczenia, pychy i antyewangelicznego, nieprzejednanego potępienia „innych”, pogardy płynącej z chorobliwej pewności siebie (Ut unum sint 15).