Jezus widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy» (Mk 2,5).

Gdyby nie pomoc przyjaciół, paralityk nie miałby szansy na dotarcie przed oblicze Jezusa z Nazaretu. Dzięki uporowi oraz wierze towarzyszy chorego okazuje się, że „wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”. Jezus natomiast, dostrzegając wiarę czterech ludzi towarzyszących paralitykowi, zwraca się do chorego bardzo osobiście i czule oraz ogłasza mu odpuszczenie grzechów. Wskazuje przy tym, że to sam Bóg dokonuje tego dzieła. On jedynie posiada taką władzę.

Przy okazji Święty Marek uwidacznia różne postawy względem Jezusa, jakie zajmują: sam chory, jego przyjaciele, którzy go przynieśli, uczeni w Piśmie i ludzie z tłumu. Warto zatrzymać się na chwilę, skupić i zastanowić nad tym, w jaki sposób ja patrzę na Jezusa, kim on jest dla mnie i ile znaczy odpuszczenie grzechów, które mogę otrzymać, jeśli z ufnością zwrócę się do Jego miłosierdzia. Jezus – dawca nowego życia – sprawia, że nabiera ono nowego sensu.

Nieskończona jest gotowość i moc przebaczania, mając swe stałe pokrycie w niewysłowionej wartości ofiary Syna. Żaden grzech ludzki nie przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza.  (św. Jan Paweł II).

kingaj1970 Okaz mi Boze Milosierdzie /Lumen /