Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. 2 Sm 6

Dobrze jest przebywać wśród ludzi radosnych. Ich radość udziela się innym, zaraża tak, że można zapomnieć o swoim smutku. Nie zawsze ufam czyjejś radości, doszukuję się w niej niewłaściwych pobudek, osądzam ją jako nieszczerą, czy udawaną. Może to zazdrość, a może nieumiejętność pozytywnego patrzenia na ludzi i zbytnia podejrzliwość? A może po prostu nie umiem się cieszyć czyjąś radością?

Wielu świętych, mimo  trudności, cierpienia, niezrozumienia, nie traciło pogody ducha. Czerpali ją z pełnienia woli Bożej. Prawdziwa radość nie jest udawana. Jej źródłem jest Bóg i wszystko to, czego dzięki Niemu doświadczamy. Gdy w sercu gości Boży pokój, wtedy, mimo problemów, trosk, kłopotów, człowiek potrafi cieszyć się Bożą obecnością, nawet najmniejszą łaską, którą jest w stanie dostrzec i docenić. Potrafi zgodzić się Bożą wolą i według niej żyć.

futyma Koncert Jednego Serca Jednego Ducha - Będziemy tańczyć