Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie! (Mt 9,29).

Na naszej adwentowej drodze spotykamy dziś Jezusa, który przywraca wzrok dwóm niewidomym. Oni z wiarą prosili o uzdrowienie ze swojej niemocy wierząc, że Chrystus jest Synem Dawida, oczekiwanym Mesjaszem. Jezus zaspokaja ich potrzebę i przywraca im wzrok. Ale nie od razu, lecz dopiero wtedy, gdy wiara proszących okazała się wytrwała. To ona stała się podstawą uzdrowienia tych, którzy stali się od tej chwili świadkami Jezusa.

Pan daje nam siłę do zerwania ze ślepotą. Dzięki temu nasze „oczy wiary” mogą dostrzegać Jego obecność w innych. Może się do tej obecności zbyt mocno przyzwyczaiły i nie robi ona na nich większego wrażenia?

Razem z psalmistą możemy uwielbiać Boga, powtarzając: „Pan moim światłem i zbawieniem moim”.

Papież Franciszek, Gaudete et exultate, 51

Wielokrotnie mówiliśmy, że Bóg w nas mieszka, ale lepiej powiedzieć, że to my w Nim mieszkamy, że On nam pozwala żyć w Jego świetle i w Jego miłości. On jest naszą świątynią: „O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni mego życia” (Ps 27, 4). „Jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy jest niż innych tysiące” (Ps 84, 11). W Nim zostajemy uświęceni.

MichauB Jezusie, Synu Dawida - Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej