Znów czytam Jana:

Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie.

Chyba nie chodzi o to, by nie cieszyć się ludźmi wokół mnie, by nie zachwycać się pięknem stworzenia. Raczej o to, by nie kochać światowości. Tej gonitwy świata, by osiągnąć, by mieć, by móc obwieszczać wszem i wobec, że jestem ponad innymi....

To co na tym świecie w końcu i tak przeminie. I pieniądze i sława. Przetrwa miłość, przetrwa przyjaźń, przetrwa wszelkie dobro. To co ma w sobie nasienie nieśmiertelności. Przetrwa więc też stworzony dla nieśmiertelności człowiek. Ale nie bagaż, który by próbował do wieczności zataszczyć. Znając przyszłość wiem, co warto, a czego nie warto...

Franciszek, Gaudete et exsultatae, 142

Wspólnota jest powołana do stworzenia tej „przestrzeni teologalnej, w której można doświadczyć mistycznej obecności zmartwychwstałego Pana”. Dzielenie się Słowem i wspólne celebrowanie Eucharystii sprawia, że ​​jesteśmy bardziej braćmi i przekształca nas we wspólnotę świętą i misyjną. Stwarza to również przestrzeń dla autentycznych doświadczeń mistycznych we wspólnocie.