„Kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał.” Kto wierzy w Kościół, wierzy nie w Kościół, ale w Tego, który Kościół ustanowił. Teza wydawać się może ryzykowna i bulwersująca. Tyle, że wypowiedź Jezusa też wywołała zgorszenie. Słuchacze chwycili za kamienie, bo czynił siebie równym Bogu. Można buntować się, zwłaszcza gdy patrzy się na osobistą świętość (a raczej jej brak) dzieci Kościoła, ale to nie zmienia faktu. Nie kto inny, tylko jeden z bohaterów dzisiejszego pierwszego czytania napisał o tej wspólnocie, że jest Ciałem Chrystusa, zauważając przy okazji, że nikt nie odnosi się z nienawiścią do własnego ciała. Jakby echo słów Jezusa. „Kto was słucha, Mnie słucha…”

By zrozumieć i pokochać Jezusa apostołowie spędzili z Nim trzy lata. W tym czasie zaznali trudu wspólnego wędrowania, radości zasiadania przy jednym stole, odrzucenia, chwały i pogardy. By zrozumieć i pokochać Kościół nie wystarczy lektura kilku artykułów czy nawet najbardziej uczonych dzieł teologicznych. Trzeba przejść drogę pierwszych uczniów. Tę samą drogę, choć w innym czasie i okolicznościach. Zasiąść z Jezusem i braćmi (zobacz, jak trudno wypowiedzieć to słowo) przy jednym stole i razem z nimi opatrywać otarte w pyle drogi stopy. To doświadczenie sprawi, że pewnego dnia powiesz kocham Kościół. Kocham, „bo i Chrystus umiłował Kościół i wydawał za niego siebie samego”.

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski