„Ten, kogo wyście zabili”… Nie można czegoś bardziej zepsuć, nie da się kogoś bardziej zniszczyć. To jest najgorsze, co się mogło stać. Tośmy właśnie uczynili. Nasza nadzieja przepadła. Wszystko stracone.

„Tego Bóg wskrzesił z martwych”… Nie powiedział, że nic się nie stało. Że okrutna śmierć nic nie znaczy. Że jakoś się ułoży i będzie dobrze. Nie cofnął czasu. Z największego zła wyprowadził największe dobro dla nas – zła sprawców.

Więc ufajmy – z „niewzruszoną pewnością”. Żyjmy, wiedząc, co się stało. Świętujmy zwycięstwo w pokorze, nie odcinając się od tych, którzy nie rozumieją sensu święta. Bo nasze zrozumienie przecież na niewiele się zdało – uczestniczyliśmy w tej zbrodni, a uniewinnienie jest łaską. Dla nas wszystkich.

Czytania mszalne rozważa Katarzyna Solecka