Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12,1).

W życiu człowieka wierzącego nic nie dzieje się według logiki przypadków. Bóg przemawia natomiast przez wydarzenia i znaki. W historii zbawienia pojawił się szczególny znak – apokaliptyczna Niewiasta obleczona w słońce, które uosabia Maryję.

Od Matki niebieskiej możemy uczyć się tęsknoty za niebem, celem naszej ziemskiej wędrówki, by umacniać w sobie świadomość, że jutro zaczyna się już dziś. Stąd ważny staje się aktualny zasiew ziaren dobra, piękna i prawdy, który zrodzi błogosławione owoce świętości naszej osobistej. I w ten sposób przyczyni się do świętości wspólnoty Kościoła.

Maryja uczy nas, abyśmy tęsknotę za niebem łączyli z podejmowanymi przez siebie zadaniami. I w ten sposób tworzyli pomost między tym, co Boże (modlitwa, Mszy św., lektura Pisma św.), a codziennością wyborów i decyzji. Byśmy żyli z Bogiem, dla Niego i z Nim w każdej chwili swojego życia.

Czytania mszale rozważa ks. Leszek Smoliński

GuadalupeZespol Magnificat -Guadalupe