Czy umiemy to pojąć? Od tego zależy wszystko: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne”. Cała nasza codzienność, radość, cierpienie, trud, wszystko, co kochamy – bez Niego nic nie znaczą. Jeśli wierzymy, otrzymujemy. Nie dlatego, że Bóg jest złośliwy (pokażę ci, kto tu rządzi!) czy obrażalski (jak nie, to nie!), ale dlatego, że Bóg jest najważniejszy.

To, że bez Niego jesteśmy niczym, jest może ciut przerażające, ale jest też w nieskończony sposób wspaniałe. Bo przecież jesteśmy, a mogłoby nas nie być. To, że nas chce, że chce mnie, mojego istnienia teraz i w wieczności – wydaje się może abstraktem. Ale spójrzmy na tych, których kochamy – czy zapewnienie im życia, pełni, szczęścia – i to na zawsze – nie byłoby dla nas bezcenne? To, że On – Stwórca świata nas kocha, nie jest jakąś odległą teorią – to „działa”: chwila po chwili, minuta po minucie, dzień za dniem.

Czytania mszalne rozważa Katarzyna Solecka