Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!

Jak echo wraca stara piosenka. „Niech strumienie klaszczą w dłonie, niech pasikonik gwiazdom gra, Wielki Wóz wciąż jeździ bez koni skaczą pagórki w pieśni takt... Wiadomo: dobra Nowina jest dla nas, ludzi. Ale – jak pisał święty Paweł – w tej radości z odkupienia uczestniczy całe stworzenie. I całe stworzenie cieszy się, że Bóg, przez śmierć Syna odzyskał tę najwspanialsza jego część...

Zmartwychwstanie Jezusa zmieniło cały świat; cały świat okrył się wieczną wiosną nadziei. Oby i nasze serca tę nadzieję odkryły i w niej trwały.

Z nauczania Jana Pawła II

Wiara wymaga, byśmy w obliczu Eucharystii mieli świadomość, że stajemy przed samym Chrystusem. Właśnie Jego obecność nadaje innym wymiarom – uczty, pamiątki Paschy, antycypacji eschatologicznej – znaczenie, które daleko wykracza poza samą tylko symbolikę. Eucharystia jest tajemnicą obecności, przez którą spełnia się w najwznioślejszy sposób obietnica Jezusa, że pozostanie z nami aż do skończenia świata.

(List Mane nobiscum Domine 16)