Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? – mówi Pan. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku.

W Jego ręku jest nie tylko Izrael, ale cały świat. I ze wszystkim, i z każdym, może zrobić, co uzna za słuszne. Garnek nie może dyktować Garncarzowi, jak ma swoją pracę wykonać.

Chciałbym nieraz, by losy świata toczyły się inaczej. By na każdym kroku widać było jego zwycięski pochód. By ludzie gięli przed Nim karki, a ja, bym mógł triumfować: „a nie mówiłem?” Tymczasem świat zdaje się dziś często odchodzić od Boga. Ignoruje Go. Dlaczego On na to pozwala?

On jest Garncarzem, my gliną w Jego ręku. Robi to, co uważa za słuszne. On już ma pomysł, jak swoje plany doprowadzić do szczęśliwego dla nas końca.

Z nauczania Jana Pawła II

Prawdziwa autonomia moralna człowieka nie oznacza bynajmniej odrzucenia, ale właśnie przyjęcie prawa moralnego, Bożego przykazania: „Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz” (Rdz 2, 16). Wolność człowieka i prawo Boże spotykają się i są powołane, aby się wzajemnie przenikać, czego wyrazem jest dobrowolne posłuszeństwo człowieka wobec Boga oraz bezinteresowna dobroć Boga wobec człowieka (Veritatis splendor 41)