Czas spotkania ze słowem Bożym to okazja do dialogu z Jezusem, na wzór Samarytanki przy studni Jakuba. Wielki Post stanowi doskonały moment, aby pogłębić swoją więź z Jezusem, nasz dialog miłości z Panem, dzięki któremu stajemy się Jego przyjaciółmi. Chodzi w tym względzie zwłaszcza o dobre wykorzystanie czasu w dniu Pańskim, aby dać się poprowadzić poruszeniom Ducha Świętego.

Tym, co burzy nasz pokój z Bogiem, jest doświadczenie grzechu. Powoduje to lęk i oddala nas od boskiego źródła wody żywej. Natomiast Duch Święty budzi w nas pragnienie szczęścia, prawdy, dobra i miłości. Jego mądrość pozwala nam, aby nie powielać grzechów Izraelitów, jak zwątpienie w Bożą obecność czy wystawianie Boga na próbę, które przyczyniały się do zatwardziałości serca.

Pokorne przyznanie się do przewinień otwiera nas na doświadczenie Bożego miłosierdzia, którego najpełniejszym wcieleniem jest Jezus. Daje przystęp Bożego Ducha, który przemienia nasze „serce z kamienia” w „serce z ciała”. Warto podjąć również, idąc za natchnieniem Ducha, uczynki pokutne, które stanowią „lekarstwo na grzechy”. Życie z wiary, która działa przez miłość, to także odrzucenie wszelkich bożków, które stoją na drodze owocnego dialogu z żywym i prawdziwym Bogiem.

Myśl Benedykta XVI

Życie modlitwy polega zatem na codziennym, świadomym przebywaniu w obecności Boga, na życiu w związku z Bogiem w taki sposób, w jaki żyje się w naszych normalnych życiowych więziach z najbliższymi krewnymi, z prawdziwymi przyjaciółmi; a wręcz związek z Bogiem jest więzią, która rzuca światło na wszystkie inne nasze relacje. Ta jedność życia z Bogiem, w Trójcy Jedynym, jest możliwa dlatego, że przez chrzest zostaliśmy złączeni w jedno z Chrystusem (por. Rz 6,5) (Katecheza, 3.10.2012).

Dominikanie.pl Nawróć nas Panie || Pieśni wielkopostne || Edycja 2021