Oczywiście można długo pisać o tym kiedy, gdzie w jakich okolicznościach został odrzucony, wyrzucony, zignorowany, zapomniany przez… onych innych. I czekać kiedy „nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom”. Ale czy o to chodzi w przypowieści? W historii Józefa?

Zaczynając od ostatniego. Żaden z braci marnie nie skończył. Przeciwnie. Znamy przecież historie ich ocalenia. I żaden ze słuchaczy Jezusowej przypowieści nie został wykluczony z owoców tego, co dokonało się na drzewie krzyża.

Na krzyżu nikt nie został wykluczony. To źródło nadziei dla nas, którzy być może nie odrzucamy, wyrzucamy, ignorujemy… Ale każdego dnia idziemy na małe kompromisy, otwieramy furtki tam, gdzie należało je zamknąć, a czasem po prostu upadamy. Nie wiedząc, czy to jeszcze zwykła ludzka słabość, czy już odrzucenie.

Myśl Benedykta XVI

Również dziś Chrystus swym pełnym wzruszenia „spojrzeniem” nieustannie ogarnia ludzi i narody. Spogląda na nich, wiedząc, że w „zamyśle” Bożym ich powołaniem jest zbawienie. Jezus zna zagrożenia, które przeciwstawiają się temu projektowi i lituje się nad tłumami: decyduje się bronić ich przed wilkami nawet za cenę własnego życia. Tym spojrzeniem Jezus obejmuje pojedyncze osoby i tłumy, i wszystkich przekazuje Ojcu, ofiarowując siebie samego w przebłagalnej ofierze (Orędzie na Wielki Post 2006).