Ten dialog stwarza problemy. „Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest wziąć chleb dzieciom i rzucić psom” – mówi Jezus do kobiety proszącej o uzdrowienie córki. Jej odpowiedź jest dowodem wielkiej wiary. „Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci.”

Ostrość tych słów przytłumia bardzo głęboki sens tej rozmowy. Na zarzut, że przecież Izrael ma pierwszeństwo w odbieraniu łask pada prosta odpowiedź: Bożej łaski nie zabraknie. Ona nigdy się nie wyczerpie się. Łaska dana innym w żaden sposób nie umniejsza tego, co każdy z nas otrzymuje.

Bożej łaski nie zabraknie. Dla nikogo. Nie trzeba o nią walczyć. Wystarczy wyciągnąć ręce, by otrzymać w nadmiarze. Jeden okruch z tego ogromu jest w stanie nas nasycić.

Chyba, że chcę nie tyle ją przyjąć, co dzięki niej poczuć się wyjątkowy. Czyli: zmarnować…