Refleksja na dziś

Środa 15 lutego 2012

Czytania » Ucho i język

Chętny do słuchania? Czasem łapię się na tym, że nie pozwalam swojemu rozmówcy kontynuować jego myśli, ale uparcie wracam do swojej. A kiedy słucham Bożego słowa nie zastanawiam się, jak wcielić je w życie, ale zadowolony z siebie uznaję, że zmienić muszą się inni, a ja już Boże wymagania spełniam. No, może nie idealnie, ale wystarczą tylko kosmetyczne poprawki. Żadnych kopernikańskich przewrotów...

Powściągnąć język? To proste, kiedy nie mam nic do powiedzenia. Ale kiedy w głowie czy sercu się kotłuje, wylewam przez język to, co w środku. W tej chwili mądre rady Ewangelii idą w zapomnienie. Nie wprowadzam Bożego słowa w czyn...

Mam na uzasadnienie swojej postawy całkiem sporo dobrych wymówek. Nie chcę słyszeć, że „religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się (nie tylko) w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach” (ten obowiązek zresztą i tak zostawiam państwu) ale i „w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata”. Przecież ciągle mylą mi się zasady Ewangelii z często nieewangelicznymi zasadami tego świata.

Przeczytaj komentarze | 1 |  Wszystkie komentarze »


Ostatnie komentarze:

3 Magda 15.02.2012 13:24
Komentarz dla mnie - moje codzienne zmagania wyrażone przez autora objawiają mi się na nowo w całej swej smutnej postaci. Ile razy już byłam bliska pomyślenia, że moje nawrócenie dokonało się w pełni i teraz już nic, tylko w nim trwać... Szybko okazuje się, że nawracać trzeba mi się ciągle i ciągle od nowa, bo kiedy tylko przychodzi trudniejszy moment, zapominam o słowach Ewangelii i daję się ponieść zupełnie innym wpływom.

wszystkie komentarze >

Uwaga! Dyskusja została zamknięta.

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Reklama

Reklama

Reklama