«Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wchodzi przede mną» (J 5,7).

Doświadczenie życia codziennego pokazuje niepokojącą prawidłowość: ludzie przechodzą obojętnie obok potrzebujących pomocy, wsparcia, zrozumienia. Tłumaczą się brakiem czasu, pieniędzy, nieumiejętnością pomagania w trudnych sytuacjach. Wielu „chromych” czeka na podanie przyjaznej dłoni, zainteresowanie, uśmiech.

Jezus nie przechodzi obojętnie obok leżącego człowieka. Uczy nas, że wiara działa przez konkretne uczynki, a miłosierdzie słów nabiera autentyczności przez miłosierdzie czynów. Nieraz wystarczy po prostu być, nic więcej, aby na morzu obojętności stać się wyspą miłosierdzia.

Rachunek sumienia

1. W jaki sposób okazuję zainteresowanie najbliższym?
2. Czy potrafię wokół siebie dostrzegać potrzebujących i spieszyć im z pomocą?
3. Czy w swoim sercu odnajduję obojętność wobec ludzi, spraw?

Czytania mszalne rozważa ks. Leszek Smoliński

Rozważaj i słuchaj