Czyste serce. Ta myśl, temat przewodni, wyświetla się nam za każdym razem, gdy czytamy rozważania Słowa Bożego. Nie mam wątpliwości. Jest imperatywem wielu ćwiczeń duchowych, jakie w Wielkim Poście podejmujemy. Po raz kolejny jesteśmy do tego zachęcani w dzisiejszym pierwszym czytaniu. Jego uważna lektura wzbogaca nas o kolejne spostrzeżenie. Czyste serce nie znaczy puste serce. Nie bez powodu Izajasz, po słowach „bądźcie czyści”, jakby jednym tchem, pisze o wzroście.

Ów wzrost dokonuje się na dwóch poziomach równocześnie. Pierwszy, nazwijmy go mistycznym, opisany jest słowem spór. To właśnie spór z Bogiem sprawi, że czerwone jak purpura grzechy staną się białe jak wełna. Jak zdefiniować ten spór? Uznaję bowiem nieprawość moją… Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, któż się ostoi… U Pana bowiem jest łaska i u Niego obfite odkupienie… Nie ma innej płaszczyzny sporu. Ta jest jedyną, na której człowiek ma szansę wygrać.

Jest jeszcze poziom egzystencjalny wzrostu. Zaprawiajcie się w dobrem, troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, stawajcie w obronie wdowy… Czyli Wielki Post na „tak”. Życie chrześcijańskie na „tak”. Nie bez związku z grzechem zresztą. Czyż nie przypomina nam liturgia czasu pasyjnego o jałmużnie, która gładzi wiele grzechów? Czyż nie uczono nas, że jedynym skutecznym sposobem walki z grzechem jest kształtowanie dobrych cech (cnót) grzechom przeciwnych?

Nie zdziw się zatem, gdy podczas wielkopostnej spowiedzi usłyszysz tylko jedno pytanie, jedno słowo. Rośniesz?

Rachunek sumienia

• Ile moich wielkopostnych postanowień jest na „tak” a ile na „nie”?
• Czy nie wymagam od innych czegoś, czego nie przestrzegam w moim życiu?
• Czy praktykuję uczynki miłosierne względem duszy i ciała?

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski

Rozważaj i słuchaj