Myślę, że często w sercu wrażliwym pojawia się pytanie: Dlaczego? Dlaczego Pan Bóg swoją wszechmocą nie zapobiegnie tragedii głodu? Dlaczego Pan Bóg pozwala, by ludzie umierali z głodu? Czemu dzisiaj nie dzieją się te cuda, o których mówi Ewangelia: czemu nie ma rozmnożenia chleba w sytuacji ludzkiego głodu?

Nie wiem, dlaczego jest tak, a nie inaczej.

Pewnie jedną z odpowiedzi jest to, że Pan Bóg nieustannie uczy człowieka miłości. A miłość to dzielenie się. Nie tylko tym, co widzialne i materialne, ale też dawanie dobrego słowa, obdarowywanie swoim czasem, podejmowanie trudu wysłuchania i zrozumienia drugiego człowieka.

Jezus mówi mi dzisiaj: „Daj im jeść! Rozejrzyj się i postaraj się zauważyć, czego potrzebują ci, którzy są wokół ciebie. Bo nie ma ludzi, którzy mają wszystko. To iluzja. Nawet, jeśli ktoś ma wszystko według ludzkiej miary, to według Mojej może być biedakiem i czeka, aż ktoś da mu Moje słowo i Chleb życia. Dlatego nie ociągaj się, proś Ojca o błogosławieństwo – i daj jeść wszystkim głodnym i potrzebującym!”

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska