Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa.

Tak napisał święty Paweł. Czy coś takiego w sobie dostrzegam? Jest we mnie miłość, radość, pokój? Jestem uprzejmy, dobry, wierny? Cechuje mnie łagodność i opanowanie? Jeśli tak, idę dobrą drogą. Jeśli nie... To może czas porzucić swoje wizje pobożności, a otworzyć się na Ducha Świętego? Może czas przestać oceniać Ewangelię od kątem swoich poglądów na życie , a pozwolić, by to ona mnie przemieniła?

Z nauczania Jana Pawła Wielkiego

Kiedy apostoł Paweł stwierdza, że przykazanie miłowania bliźniego jak siebie samego, stanowi wypełnienie całego prawa, nie osłabia znaczenia przykazań, ale raczej je potwierdza, ukazuje bowiem ich wymogi i ich powagę. Miłość Boga i miłość bliźniego jest nieodłączna od zachowywania przykazań Przymierza odnowionego przez krew Chrystusa i przez dar Ducha Świętego. Chrześcijanie szczycą się tym, że słuchają raczej Boga niż ludzi, co gotowi są poświadczyć nawet męczeństwem, jak to uczynili święci i święte Starego i Nowego Testamentu, którzy zasłużyli sobie na to miano, ponieważ woleli oddać życie raczej niż dokonać jakiegoś czynu sprzecznego z wiarą lub cnotą (Veritatis splendor 76)