Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:  «Pójdziemy do domu Pana!» Ps 122,

Brak radości i patrzenia na życie po Bożemu prowadzi do malkontenctwa i smutku. Człowiek z czasem staje się ślepy na to, co w jego życiu jest źródłem radości. Dobro, którego doświadcza jest przez niego kwestionowane, a wokół dopatruje się wszędzie nieżyczliwości i wrogości i we wszystkim doszukuje się złych intencji. Codzienne obowiązki stają się ciężarem zamiast przynosić zadowolenie.

 Jak ja patrzę na swoje życie? Czy dostrzegam w nim obecność Bożą? Czy zauważam Jego obdarowanie i miłość, którą mnie ogarnia? Czy też patrzę na wszystko z podejrzliwością i nieufnością? Czego oczekuję od życia? Jakimi sprawami się cieszę? Co przynosi mi radość?

Oaza Gocław Radość przemienionych serc (diec. warszawsko praska) - NIEOFICJALNA wersja piosenki roku OŻK 2014/15