Czytam dziś w Ewangelii:

Otoczyli Go (Jezusa) Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!» Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec”.

Inne czasy, inny spór. Ale czyż dziś nie bywa podobnie? Niekoniecznie w kwestii uwierzyć Jezusowi czy nie. Choć i dziś nieraz mógłby On powiedzieć „czyny świadczą o Mnie”. Albo czyny (dobre!) moich uczniów świadczą o Mnie. Ale dziś też spotkać możemy te ciągle ponawiane żądania: „powiedzcie otwarcie”, „wyjaśnijcie”, choć ze sto razy otwarcie już powiedziano, a z dwieście wyjaśniono. Jakież to miłe dla ego siedzieć w swojej bańce i uchodzić za mędrca, który stawia odważne pytania, gdy tak naprawdę jest się ignorantem...

Wydaje ci się, dobry człowieku, że trzeba takich poszukujących rozumieć, że trzeba im mówić otwarcie, wyjaśniać, usprawiedliwiać, prowadzić dialog.  A oni to, co powiesz mają gdzieś... Nie przejmuj  się więc za bardzo, gdy z czymś takim się spotykasz. Tak to już z ludźmi bywa...