Jezus jest wobec mnie uczciwy i prawdomówny. Wskazuje, że bycie Jego uczennicą i przyjaciółką będzie wiązało się nie tylko z wielką radością i pokojem serca, ale że doświadczę również cierpienia i prześladowania z tego powodu. I tak się dzieje. Przeważnie jednak to moje czyny lub słowa skutkują różnymi bolesnymi doświadczeniami i nie mają wiele wspólnego z tym, że jestem chrześcijanką. Stanowią owoc moich błędów, słabości, niedoskonałości, czasem grzechu.

W takich chwilach zapraszam Ducha Świętego, by wprowadzał mnie w życie Jezusa. W chwili osamotnienia, zdrady ze strony najbliższych mogę na przykład rozważać, że Jezus wybrał na Apostoła Judasza, który Go zdradził i innych, którzy Go opuścili – a dla Niego Judasz do końca był przyjacielem, a po zmartwychwstaniu uczniom przygotował posiłek.

W ten sposób Duch Święty wprowadza mnie w człowieczeństwo Jezusa i pokazuje, jak razem z Nim mogę przejść przez wszystkie złe i trudne doświadczenia mojego życia, gdyż nie są Mu one obce.