Wokół nas są ci, którzy widzą. Ci, którzy zwycięsko przeszli próbę. Są wierni. Są posługujący. Są ci, którzy modlą się, nie ustają. Wyliczać można długo... Kiedy więc biegniemy za Nim, jak ci dwaj niewidomi, błagając, by się ulitował – wierzymy dlatego właśnie: bo znamy łaskę działającą w naszych bliźnich.

Także dlatego potrzeba nam wyciszenia – byśmy mogli ich wszystkich wyraźnie zobaczyć. Skupić się na tym, co w nich najważniejsze: poznać ich dobre czyny, ich walkę ze złem. By wielkie dzieła Boże były jawne, by bogactwo Kościoła ukazało się w całej pełni.

Św. Pio: „Z miłością upokarzaj się przed Bogiem i ludźmi, gdyż Bóg mówi do tego, kto ma «uniżone uszy». Kochaj milczenie, gdyż ten, kto wiele mówi, nie ustrzeże się od win”.

Rachunek sumienia: Czy dostrzegam dobro w innych? Czy mam dość pokory, by je docenić, nazwać, z niego skorzystać?

Czytania mszalne rozważa Katarzyna Solecka