Bracia, jestem co do was przekonany, że pełni jesteście szlachetnych uczuć, ubogaceni wszelką wiedzą, zdolni do udzielania sobie wzajemnie upomnień. Rz 15

Paweł  pochwala Rzymian, do których kieruje swój list. Pochwała odniesiona do Bożej chwały, a nie przywłaszczona – może służyć. Może pokazać, że droga, którą kroczymy jest właściwa. Może utwierdzać, że warto podejmować wysiłek, bo trud się opłaca, bo wnosi jakieś dobro. Ważnym jest, co z tym zrobimy. Jeśli trwamy w przekonaniu, że to wyłącznie nasza zasługa, że sami z siebie jesteśmy tacy dobrzy, że zasługujemy na takie wyróżnienie, wtedy wzrośnie jedynie nasza pycha, a nie chwała Boża. Jeśli jednak uznamy, że to co robimy zawdzięczamy Bogu i to Jemu winniśmy oddać tę pochwałę, wtedy dostrzegając Bożą obecność zaczniemy wchodzić z Nim w relacje. Zaczniemy działać z świadomością Jego wsparcia i obecności.

Głos Wołającego Na Pustyni Chwalę Ciebie Panie