„Mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy”.

Tak głosił Ewangelię Paweł. Bardzo skutecznie. Oczywiście dzięki Bożej łasce, ale... Czy to nie tak, że najmądrzejsze słowa przekonują tylko przekonanych, a wiarę wzbudza zwykłe świadectwo, że Bóg działa? Mnie przecież też do wiary nie przekonały filozoficzne wywody i zgrabne argumenty, a doświadczenie, że On jest, On działa i kocha.

Oby w każdym zdaniu, jakie wypowiadam o Bogu chwalona była nie moja mądrość, ale On sam.

Z nauczania Jana Pawła II

Wolność, która uważa się za absolutną, prowadzi do traktowania ciała człowieka jako surowca, pozbawionego znaczeń i wartości moralnych, dopóki ona nie ukształtuje go według własnego zamysłu. W konsekwencji natura ludzka i ciało jawią się jako wstępne dane czy przesłanki dla wyborów dokonywanych przez wolność, materialnie niezbędne, ale zewnętrzne wobec osoby, wobec podmiotu i ludzkiego działania. (...)Taka teoria moralności jest niezgodna z prawdą o człowieku i o jego wolności. (Veritatis splendor 48)