Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. I dopełnienie w śpiewie: On was doprowadzi do całej prawdy.

Dotąd było względnie łatwo. Mistrz i nauczyciel był obok. Nie trzeba było niczego samemu rozstrzygać. Jeśli coś nie wyszło, On przychodził. Rozwiązywał problem. Przy Nim czuli się bezpieczni. Ale człowiek nie urodził się po to, by żyć na czyjąś odpowiedzialność. Nie po to został stworzony. Nadszedł czas dorosłości. Jezus powraca do Ojca.

Nie zostawia nas samych – posyła swojego Ducha. Tego, który doprowadzi nas do całej prawdy. Tego, który pozwoli pojąć to, czego dotąd uczniowie pojąć nie mogli. Co nie mieściło im się w głowie, choć przecież było zapisane. Tego, który da mądrość i światło, by rozeznać dobro w nawet najtrudniejszych sytuacjach.

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego – mówił Jezus. Ten, którego poślę, wszystko wam przypomni.

Byście wiedzieli. Byście mogli iść – głosić – współdziałać ze mną w moim dziele. Do tego przecież was wybrałem.