Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu? Ps 24

Odpowiedzialność za innych wzrasta wraz z funkcją, jaką człowiek spełnia w życiu. Bardzo często wytykamy politykom, osobom publicznym, że gorszą innych ludzi swoim życiem, wyborami, głoszonymi opiniami. Jednak dzisiejsze słowa Jezus kieruje nie tylko do nich, ale do każdego z nas i do mnie. Bo ponoszę odpowiedzialność za tych, których swoją postawą doprowadziłam do zła. Oczywiście nie bez znaczenia są tu także moje motywacje. Wszak może się zdarzyć, że w kimś wyzwoli się zło nie z mojej winy, a z powodu jego słabości.

Odpowiedzialność za innych przejawia się też w trosce o ich wieczność, zbawienie, dlatego, jak mówi Jezus, potrzeba byśmy się wzajemnie upominali. Ważnym jest, by napomnienie wypływało z miłości, a nie z poczucia bycia lepszym od innych.  Nie odniesie ono skutku, jeśli będzie jedynie wygarnianiem komuś jego słabości. Wręcz przeciwnie, zrani i zamknie na prawdę, którą chce się wskazać. Nie przyniesie owoców, jeśli będzie próbą zaspokojenia własnej potrzeby poczucia się lepszym od innych.

To niełatwe, by swoim życiem nie gorszyć. A także skutecznie, ale z miłością, upomnieć. I dla Apostołów słowa Jezusa wydawały się trudne, skoro zaraz po nich proszą Go o przymnożenie wiary. Może właśnie słaba wiara sprawia, że bywam zgorszeniem dla innych, a i upominam bez miłości? Panie, przymnóż mi wiary!

Czytania mszalne rozważa Aleksandra Kozak

modlitwaSERCA Ziarnko - OWEYO ("Spływa Duch Święty...")