Bliżej kogo?

Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga Mk 12

Jeśli na kimś bardzo mi zależy, potrafię wiele poświęcić, by zainteresować sobą, by zdobyć zaufanie. Z łatwością z czegoś zrezygnuję, czy nawet wyrzeknę się własnych planów, tylko po to, by osiągnąć swój cel. Moje myśli stale krążą wokół spraw z tym związanych.

Wobec Jezusa wielokrotnie deklarowałam swoje oddanie, zapewniałam o miłości. Jednak, gdy porównam moje zaangażowanie w pozyskiwaniu światowych celów i ludzkich sympatii, a okazywaniu Bogu deklarowanej miłości, wypadam dość kiepsko. Spoglądam na moje codzienne sprawy, na to ile czasu im poświęcam, a ile Jezusowi. O czym tak naprawdę myślę w chwilach, które ponoć ofiarowuję Bogu – podczas modlitwy, czy Mszy świętej. Gdzie wówczas jest moje serce? Którym sprawom jest bliższe? Tym, które „należą do cezara”, czy też tym, które „należą do Boga”?