Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.

Tak to jest. Każdy ma wśród swoich jakieś wyznaczone miejsce, każdy ma grać przypisaną mu rolę. Gdy się wyłamuje, gdy pojawia się coś, co mogłoby świadczyć, że jest mądrzejszy, lepszy niż wskazywałaby rola którą mu wyznaczono, trzeba mu pokazać, gdzie jego miejsce. Proszę: taki mądrala? Kim on jest, żeby nas pouczać?

Tak zresztą jest nie tylko z prorokami. Każdy zaszufladkowany ma w szufladce siedzieć i z niej nie wyłazić. Przecież wiem kim jest, jaki jest. Niech nie udaje kogoś innego.

Warto spytać samego siebie jak patrzę na tych, których od dawna znam. Bo może się okazać, że lekceważę proroka. Ale jeśli to ja czuję się... no, może nie prorokiem, ale po prostu zaszufladkowanym przez innych i takim, kto ich zdaniem nigdy nic mądrego nie ma do powiedzenia... To nie ma co się martwić. Ważne kim jestem dla Boga. On do szufladek nie wrzuca.

Modlitwa

Dziękuję Ci Boże, że wszystko widzisz; że znasz moje wzloty i upadki, ale nie spisałeś mnie nigdy na straty. Dziękuję, że się ze mną liczysz. Że pozwalasz mi do siebie mówić. I że odpowiadasz. Czasem myślę, że za rzadko, ale odpowiadasz, choć mógłbym być dla Ciebie nikim.

Z nauczania Jana Pawła II

W systemach władzy opartych na zasadzie uczestnictwa regulowanie interesów odbywa się często na korzyść silniejszych, gdy potrafią oni skuteczniej sterować nie tylko mechanizmami władzy, ale także procesem kształtowania się zgodnej opinii. W takiej sytuacji demokracja łatwo staje się pustym słowem. Tak więc w trosce o przyszłość społeczeństwa i rozwój zdrowej demokracji trzeba pilnie odkryć na nowo istnienie wartości ludzkich i moralnych, należących do samej istoty i natury człowieka, które wynikają z prawdy o człowieku oraz wyrażają i chronią godność osoby: wartości zatem, których żadna jednostka, żadna większość ani żadne państwo nie mogą tworzyć, zmieniać ani niszczyć, ale które winny uznać, szanować i umacniać. (Evangelium vitae 70 - 71)