Maryja uwielbia w swoim „Magnificat” niezmienną i trwałą miłość Boga, która ujawniła się w dziejach Izraela, niebawem doświadczą jej również Zachariasz i Elżbieta. Ta zbawcza miłość dotyczy „także całej przyszłości Ludu Bożego na ziemi” (DiM 10), jak również tego, co Bóg dopiero miał zamiar uczynić dla naszego zbawienia. „Magnificat” ukazuje nam więc Boga, który jest zawsze wierny swoim obietnicom.

Szczególnie doświadczają miłosierdzia ci, którzy żyją bojaźnią Bożą. Ten dar budzi w sercu człowieka miłość, uwielbienie i szacunek dla Boga oraz głębokie pragnienie bycia całym dla Boga, napełniając nasze serca nadzieją. W ten sposób umacnia go, poszerza jego serce i daje radość. I przypomina również o szacunku do drugiego człowieka i odpowiedzialności za niego. Jest ona wyrazem troski o zbawienie swoje i innych.

Z Konstytucji Gaudium et spes

Chrześcijanie pomni na słowa Pańskie: „Po tym poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeśli miłość mieć będziecie jeden ku drugiemu”, nie mogą niczego goręcej pragnąć, niż żeby ludziom dzisiejszego świata służyć coraz wielkoduszniej i skuteczniej. Przeto trzymając się wiernie Ewangelii i czerpiąc z niej siły, w łączności z tymi wszystkimi, którzy miłują i szerzą sprawiedliwość, podjęli się oni spełnienia ogromnego dzieła na ziemi, z czego będą musieli zdać rachunek przed Tym, który będzie sądził wszystkich w dniu ostatecznym (nr 93).

autofockus _ Wielbi dusza moja Pana koncert JSJD 2019