SYLAS SYLWAN

Ogólnie przyjmuje się, że chodzi o dwa imiona tej samej osoby, przywódcy we wczesnym Kościele, a także towarzysza Pawła. Listy Pawła i Pierwszy List św. Piotra mówią o nim jako o Sylwanie (latynizacja), lecz Dzieje Apostolskie używają formy Sylas (jest to forma semicka albo skrócona forma grecka). Według Dz 15,22-35 Sylas i Juda Barsabas, prorocy w Kościele w Jerozolimie, zostali posłani, wraz z Pawłem i Barnabą, aby przekazać postanowienia Soboru Apostolskiego w Jerozolimie Kościołowi w Antiochii. Środowisko Sylasa było prawdopodobnie podobne do środowiska Bamaby i Jana Marka i dlatego nie jest chyba przypadkiem, że niejeden raz spotykają się we wczesnej historii chrześcijaństwa. Na przykład, gdy Paweł sprzeczał się w Antiochii z Bamabą z powodu Marka (Dz 15,36-41), Paweł wybrał Sylasa, aby mu towarzyszył w podróży misyjnej do Azji Mniejszej, a ostatecznie do Macedonii i Achal (Dz 15,41-18,5).

Sylwan (Sylas) wzmiankowany jest w listach Pawła (1Tes 1,1; 2Tes 1,1; 2 Kor 1,19) i w 1P 5,12. Z wyjątkiem 2 Kor 1,19 pozostaje w jakimś związku z pisaniem listów - jest bądź współautorem (w przypadku Pawła), bądź sekretarzem czy kurierem (w przypadku 1 P).

Z pewnością Sylas był ważną postacią w Kościołach w Macedonii (Dz 18,18 sugeruje, że mógł pozostać w Macedonii po opuszczeniu jej przez Pawła) i mógł być uważany za apostoła (1 Tes 2,6; por. 2 Kor 1,19). Jego wczesne związki z Kościołem w Jerozolimie bez wątpienia przydały misji Pawła prawomocności teologicznej. Rzymskie obywatelstwo Sylasa, o którym jest mowa w Dz 16,37-38, zapewne również było znaczną pomocą dla Pawła w jego podróżach.
(EB)