- Idź, a więcej już nie grzesz! – usłyszała kobieta pochwycona na cudzołóstwie. – Ja odpuszczam tobie grzechy, idź w pokoju – słyszymy dzisiaj. Pytanie, co dzieje się dalej?

Czasem nie wystarczy, by mi odpuszczono – trzeba jeszcze umieć zapomnieć o tym co było. Bywa tak, że ta przebaczona dawno przeszłość nie tylko wraca we wspomnieniach, ale i hamuje, stanowi łańcuch. Nie pójdę naprzód, przecież wiem, kim byłam. Nie zrobię tego kroku, to nie ja. Zostaję w pół drogi.

Gdyby św. Paweł oglądał się na swoją przeszłość, zapewne nigdy nie poszedłby głosić Ewangelii. Jakże to: ktoś, kto prześladował chrześcijan miałby nauczać? Czy nie powinien raczej żyć w ukryciu do końca swoich dni, rozmyślając nad swoimi przestępstwami?

„Nie wspominajcie wydarzeń minionych. Oto ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Otworzę drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu.” – mówi Pan.

Jeśli nawet czujesz się wyjałowioną pustynią, nie obawiaj się. Odwróć od przeszłości także swoją pamięć i idź ku temu, co przed tobą, a będziesz opowiadać Jego chwałę.

Pytania do rachunku sumienia:

1. Czy wybaczyłem sam sobie? A jeśli nie potrafię, to czy chcę wybaczyć?
2. Czy wierzę, że Bóg jest zdolny przemienić każdego człowieka, także mnie samego? Czy proszę by to uczynił?
3. Czy jestem gotów przyjąć człowieka, który się nawrócił, nie wypominając mu dawnych przewin?

Modlitwa

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ochoczym!
Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco,
niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
Otwórz moje wargi, Panie,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę

[Ps 51,12.14.16-17]
 

Mądrość Krzyża:

A kiedy usłyszałem, jak płaczesz i jęczysz łamiącym się głosem, to jedno tylko mogę uczynić: czule Cie objąć ramionami mego serca, Krynico żywa, z sercem przepełnionym bólem, z oczami pełnymi łez, przycisnąć Cię do siebie i z sercem zalanym goryczą okrywać Cię słodkimi pocałunkami! Henryk Suzo