„Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.”

Mam więc nie dziwić się temu, że niektórzy ranią mnie tylko dlatego, że nie rozumieją mojej wiary? Mam nie skupiać się na tym, co ktoś miał na myśli, gdy po raz kolejny powiedział coś, co wbiło się w moje serce jak sztylet?

Wyjść z miłością  do drugiego i starać się, by poznał Tego, Który daje prawdziwe szczęście. Wyjść z zamkniętego kręgu użalania się nad sobą i uwierzyć, że jestem Jego córką. A Jego dzieci pokładają w Nim nadzieję. Dać się prowadzić Jezusowi i mieć wielką ochotę prowadzić innych ku Niemu! Znaleźć Skarb i umieć dzielić się Nim z innymi.

Boże, dziękuję, że jestem Twoim dzieckiem. Proszę Cię o to, bym nie użalała się nad tym, że świat niejednokrotnie mnie nie rozumie. Proszę, niech moim priorytetem będzie niesienie radości innym i prowadzenie ich ku Tobie. Nie, nie przez moralizatorstwo, ale przez to, że zobaczą, jak pięknie jest być córeczką takiego Tatusia!