Słowa… Często rzucane jak pył na wiatr. Potrafią być słodkie jak miód, ale potrafią zabić. Dziś zamiast miecza często używa się słów. Być może dlatego, że rany przezeń zadane są mniej widoczne. Pociski miotane mimochodem, docinki, ironiczne uwagi „między wierszami”. Potrafią wycisnąć wiele łez.

Jedna ze zwrotek kolędy, nagranej przed Bożym Narodzeniem przez redakcję „Gościa Niedzielnego” brzmi:

„Przekonali nas, by słowom wiarę dać
takim z których jutro przyjdzie nam się śmiać
albo płakać, bo to różnie może być
jednym tylko Słowem wiecznie można żyć”

I o tym Słowie, Swoim Synu, Bóg mówi do mnie dziś w Ewangelii. Tym, który przyszedł na świat dla mnie, bym mogła żyć wiecznie.

Boże, daj mi światłe oczy, bym widziała, czym jest moje powołanie, daj mi ducha mądrości, bym jeszcze bardziej poznała Ciebie! Panie, daj mi Cię w pełni przyjąć, abym się stała Twoim prawdziwym dzieckiem.