Dziwne, zaskakujące wyznanie Pawła, ale bardzo trafiające w sedno tego, czym jest miłość:

Wolałbym bowiem sam być pod klątwą, odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami.

Ile gotów jestem ofiarować dla dobra innych ludzi? Zwłaszcza dla tych, których kocham? Do jakiego stopnia faktycznie mi na nich zależy?

Może to nie aż tak ważne. Za to na pewno ważne jest, by od tych, którzy pobłądzili, przynajmniej się nie odcinać, nie patrzyć na nich z wyższością czy nawet pogardą; nie uznawać ich za straconych i samie sobie winnych. W imię miłości bliźniego powinno mi choć trochę na nich zależeć.