Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem: „Jestem w wielkim ucisku” i zalękniony wołałem: „Każdy człowiek jest kłamcą” – woła psalm. Taką moc – płynącą z ufności – opisuje święty Paweł. Moc Boga, który działa w człowieku . Moc Boga, która nie pozwala go zniszczyć.

Człowiek doświadcza cierpienia, niedostatku,  prześladowań – a przecież nie wątpi, nie rozpacza, nie czuje się samotny. Nawet jeśli umiera śmierć jest zwycięstwem. W niebie i ostatecznie na ziemi.

Można zabić człowieka. Zniszczyć może się tylko sam. Odwracając się od Boga. Wpadając w rozpacz i zwątpienie… lub dając się skusić.

Jedną z pokus jest stać się mocnym. Ważnym. Znaczącym. Jakże łatwo ulec złudzeniu, że tyle dobra można by zrobić dla siebie lub innych jeśli… Zmienilibyśmy los świata, gdybyśmy tylko mieli władzę, modli rozkazywać, nagradzać, potępiać…

Bądźcie nawzajem swoimi sługami – mówi Jezus. Nie pożądajcie władzy. Jesteście – wszyscy – glinianymi, więc kruchymi naczyniami. Służcie innym w cierpliwości. Ja będę waszą mocą.

Tylko wtedy doświadczycie, że choć obalają was na ziemię, to nie giniecie.