Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

Myślę o patronie tego dnia, świętym Wojciechu. Po ludzku przegrał. Stracił życie. Ale ta jego porażka przyniosła błogosławiony plon wiary dla tych, którzy nie byli pewni, czy chcą Jezusa. Dla ówczesnych mieszkańców Polski. Gdy ktoś dla tego w co wierzy oddaje życie, widać warto. Widać wiara w Jezusa ma wielki sens.

Myślę też o swoim, naszym życiu. Chcielibyśmy nieraz po swojemu. Od sukcesu do sukcesu. Niestety, często przychodzą i porażki. Nie są jednak tak naprawdę porażkami, jeśli ich powodem jest wierność Chrystusowi i Ewangelii. To zasiew. Zasiew, który wcześnie czy później przyniesie dobry plon.

Dlatego nie wolno nam kochać swojego życia bardziej, niż wierności Chrystusowi i Ewangelii. Jeśli nad nie stawiamy własne życie, powodzenie, sukcesy, tak naprawdę wszystko stracimy. Jeśli chcemy zwyciężyć, zyskać życie wieczne, trzeba nad powodzenie i sukcesy stawiać wierność.

Modlitwa

Duchu Święty: prowadź mnie. Żebym nie pobłądził....