Dlaczego człowiek nie chce być posłuszny? Dlaczego uważa, że będzie lepiej, gdy postąpi na odwrót, po swojemu?

 

Jezus uzdrowił dwóch niewidomych. Przywrócił im wzrok.

Życie człowieka ślepego było w ówczesnej Palestynie ogromnie trudne. Taki człowiek nie mógł sam na siebie zarabiać inaczej, jak tylko żebrząc. Jeśli miał bogatą rodzinę, to może żył na ich łasce. A przecież każdy pragnie być niezależny, wolny, sam decydujący o swoim życiu.

Brak wzroku i w związku z tym niemożność pracy i zarabiania na swoje życie skutecznie to im uniemożliwiały. Nie pozwalały w pełni cieszyć się życiem.

 

Jakże więc wielki dar dostali oni od Jezusa w momencie, gdy Pan przywrócił im wzrok.

Jednocześnie surowo im przykazał, by nikt się o tym nie dowiedział.

Surowo, czyli z naciskiem. Czyli było to dla Jezusa ważne.

 

A jednak oni nie posłuchali. Pewnie nie rozumieli tego zakazu. Pewnie trudno im było nie dzielić się swoim szczęściem i cudem, którego doświadczyli.

 

Wcale nie jestem od nich lepsza. Jak oni, nie rozumiejąc Jezusowych słów, ignoruję je i postępuję po swojemu.

Niestety, takie postępowanie świadczy tylko o tym, że bardziej niż Jezusa, kocham siebie. Bardziej niż na Nim, jestem skoncentrowana na sobie i na tym, czego doświadczam i co czuję.

 

 

 

Modlitwa:

Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać?

Pan obrońcą mego życia, przed kim miałbym czuć trwogę?

O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu przez wszystkie dni życia.

Abym kosztował słodyczy Pana, stale się radował Jego świątynią.

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana w krainie żyjących.

Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana.

 

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska