ukazał się wielki znak na niebie (Ap 12,1a).

Św. Jan w apokaliptycznej wizji ukazuje znak brzemiennej Niewiasty, która jest „obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. Taki właśnie obraz prześwietlonej słońcem Pani oglądali pastuszkowie Hiacynta, Franciszek i Łucja w trakcie objawień maryjnych w Fatimie.

W osobie „łaski pełnej” niepokalanej Maryi odbija się światło „słońca”, którym jest Bóg. Światło słońca to symbol niebieskiej chwały. Najświętsza Matka jest prześwietlona Bogiem i sama wprowadza nas w Jego tajemnicę. Przepełniona Miłością Maryja przychodzi, żeby przypomnieć nam biblijne orędzie, które również dla współczesnego świata jest źródłem nadziei.

Księżyc pod stopami Maryi jest znakiem mijającego czasu, które ma swój kres. Ona wypełniła swój czas i pomaga nam odkrywać wartość każdego dnia i każdej chwili w naszym życiu. Obraz biblijnej Niewiasty jest ozdobiony wieńcem z dwunastu gwiazd. To symbol wyniesienia Maryi ponad sprawy doczesne. Oznacza doskonałość, wypełnienie planów Boga. Maryja, która znajduje się w centrum ludu Bożego, dobrze zna się na wszystkich doczesnych sprawach. Wie, jak w ziemskim czasie dojrzewać do niebieskiej pełni, jak przeżywać życie w perspektywie życia wiecznego.

Powiedz dzisiaj Maryi o tym wszystkim, co niepokoi twoje serce, co sprowadza w nie ciemność i mrok. Wszystko po to, aby dzięki Jej wstawiennictwu odnaleźć Boże światło, które wlewa w serce nadzieję nowego życia.

TGD TGD "Nadzieja"