Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Mk 2

Nie pyta paralityka o nic, ani, o to, czego pragnie, ani czy wierzy. Tak po prostu odpuszcza mu grzechy, a zaraz potem uzdrawia. On wie, co jest w sercu każdego z nas i nie potrzeba słów. Tak samo czytał w sercach uczonych w Piśmie, którzy również nic nie powiedzieli. On wiedział, że nie zgadzają się z tym, co zrobił, bo nie wierzyli, że jest Bogiem.

Czy to wiara przyjaciół paralityka wzruszyła serce Jezusa? Czy to, co zobaczył w jego oczach, przeczytał w sercu? To nie jest ważne. Jezus zagląda w nasze serce. Bywa, że wypowiadane słowa i czyny nie idą z nim w parze. Mogę przekonywać Go o swojej miłości i przywiązaniu, a wewnętrznie zupełnie się z tym nie identyfikować. Mogę wypowiadać słowa złości i buntu, a w środku być mimo to przepełniona miłością. Boga nie da się oszukać. Obym w relacjach z Nim była autentyczna i szczera.